İşim gereği uzun yıllar Almanya’nın birçok şehrine gider gelirim. Bu seyahatlerim meslek fuarları, firma ziyaretleri ya da müşteri ziyaretleri sebebiyle olur. Bu seyahatlerimin muhasebesini yaptığımda çoğunlukla Köln-Bonn havaalanı üzerinde olduğunu fark ettim. Biraz daha irdeleyiverince Köln’ün neredeyse Almanya’ya ilk ayak bastığım şehir olduğu ortaya çıkıverdi. Burada epey zaman geçirmişim. Buna rağmen iyi bilir miyim? Hayır.

Köln’de çektiğim fotoğraflar bana yol göstersin diye üzerinden geçtiğimde “Hah işte burası” dediğim tek bir yer karşıma geliyor: Kölner Dom meydanları… Bütün yolları oraya çıkarmışım.

Kölner Dom, diğer taraftan “İnşaatı bitmeyen katedral” olarak anılır. Bunun tek sebebi 12’nci yüzyılın ortasında temelinin atılmasına rağmen tamamlanması ancak 1880’li yıllarda olmuştur. Gotik mimarinin sıra dışı Katolik katedralidir. Böyle bitmeyen bir eser de Barselona’da Gaudi’nin Sagrada Familia’sıdır.

Sebahattin, orada Tıp Doktoru olarak çalışan kızını ve damadını ziyaret etmek için sıklıkla Almanya’ya gider. Bu seyahatlerinden derlediği Rüya Almanya Kasabaları yazılarını ve fotoğraflarını blogumuzdan takip ediyorsunuzdur. Şu anda okumakta olduğunuz yazı için Sebahattin ile konuşurken, Köln’de aynı meydanda onun da fotoğraflarının olduğunu öğrendiğimde, bu yazıda birlikte fotoğraf paylaşım fikri çıktı. İyi de oldu.

Nehir tarafından görünüş. Köprü üzerinde gelinle damadı görünce katedralle birlikte kadrajıma alıverdim. Bu karede katedrali de net almak istediğimden f/11 diyafram, 32 mm odak mesafesi (modellere oldukça yakınım), 1/320sn enstantane hafif rüzgardaki balonların net olmasına yetti. ISO: 125, Nikon D750.

Hem katedralin girişinin bulunduğu kapı tarafından hem de havuzun yer aldığı yan tarafta (Roncanlliplatz) oldukça geniş iki meydan yer alır. Aslında merkez tren istasyonuna bakan taraf da merdivenlerle inilen bir meydana (Bahnhofvorplatz) bağlanır. Arka taraf Ren nehrine ulaşan bir yol ve parka (Heinrich-Böll-Platz) sahiptir. Burada Ludwig müzesinin pastanesi (Ludwig im Museum Restaurant) çok güzeldir. Tavsiye ederim. İşte benim ilgi alanım her seferinde bu meydanlar oldu. Çok uzağa düşmemek için de hep yakınlarda bir otelde kaldım.

Bu meydanlar hafta sonları tam bir panayıra döner. Aradığınız aramadığınız her şey buradadır. Sokak gösterileri, çalgıcılar, yer ressamları (meydanın zeminine resim yaparlar), dünyanın dört bir tarafından turistler ( bazen kendinizi Çin’de sanabilirsiniz), evsizler, dilenciler, konserler, v.s., v.s…

Meydanlardaki kalabalık böyle bir şey. Aralarda akrobatlardan müzik yapanlara kadar her çeşit etkinliği bulmak mümkün. Bokeh için diyaframı f/2.8 gibi en açık değerde kullanmak istememden dolayı akrobat fotoğrafını yakın mesafeden 70 mm ve 1/800 estantane ile çektim. ISO: 80.

Önceden belirlemediğim bu ilginin sonunda “Around Kölner Dom/Kölner Dom Etrafında” fotoğraf sergisini katedralin içinde açma fikri aklıma yerleşti. Ancak Köln’den birilerini de bu işin içine dahil etmenin iletişim için gerekli olduğunu gördüğümde aklıma sevgili dostum Beyhan Özdemir Hoca’nın Köln’de yaşayan yeğeni Gülüzar Çiçek (Instagram: @cicekguluzar) geldi. Gülüzar’ın ısrarlı bir şekilde katedral yönetimiyle görüşmeleri ve yazışmaları sonuç getirmedi. Katedralin şehrin birçok yerinde olan eğitim ve kültür binaları için bile cevap alamadık. Ve Gülüzar’a “Ben paydos ediyorum” dedim. İşte bu yazı içinde sunduklarım, sergilemeyi planladığım fotoğraflardır.

Kölner Dom’un yaklaşık 160 metre iki kulesiyle şehrin her tarafında görülebildiğini söylerler. Hatta –bana abartı gibi gelse de- Bonn’dan bile görünürmüş. İşin aslı o meydanları terk edip de gidip bakmadım.

Katedral içinden de güzel fotoğraflar çıkıyor. Yüksekte vitraylı pencerelerden giren ışığa denk gelirseniz içeride de güzel anları fotoğraflamak mümkün. Sadece ayin varken fotoğraf çekmeye ve ayin arasına girmeye izin vermiyorlar. Birinci fotoğraf (oturanlar) Sony A-300, ISO:1600, 1/13sn, f/6,3. Yıl 2008. Diğeri, Nikon D 750, 1/125sn, f/4, ISO 800, 58 mm (Tamron). Işığın adamın üstüne gelmesi hızlı estantane seçmeme yardımcı oldu.

Katedral, aydınlatmasıyla gece muazzam bir fotoğrafik nesneye dönüşür. Kulelerin üzerinde uçan beyaz martılar (martılar hep beyaz olur J) bu muhteşem yapıyı daha da ilginç kılar. Hohenzollern köprüsünde yürüyüp de dönüp baktığınızda katedrali ihtişamıyla görürsünüz. Bunu gece yapın. Gündüzleri ise elinize ne büyüklükte ekipman olursa olsun meydanlarda kimse sizi görmez. Sizin kaybolmaya çalışmanıza gerek yoktur. Bu meydanlarda artık kimliğiniz geçersizdir. Dünya vatandaşısınızdır. Şimdiye kadar fotoğraf çekimime itiraz edene denk gelmedim. Üstüne üstlük poz vermelerini rica ettiğimde de kırmadılar. Uzak doğudan gelenler için bir şey söylemiyorum. Onlar zaten her durumda modelliğe hazır ve nazırdır.

Bu meydanda çektiğim ve en sevdiğim iki fotoğraf bunlardır. Piyanistin arka planına baktığınızda, bu iki fotoğrafın aynı zaman diliminde olduğunu anlayacaksınız. Kadın ve köpekleri hayal meyal görünüyor. Zaten bu kareden sonra o taraf doğru yönelmiştim.

Özellikle İkinci Dünya Savaşında katedral ayakta kalsa da bir çevresi yerle bir olup çok hasar almış. Bunu katedralin istasyona bakan duvarında sergiledikleri fotoğraflardan anlıyorum. Yaşı yetmişin üzerinde olan Alman vatandaşların bu fotoğraflar önünde hararetli konuşmalarına çok şahit oldum. Ne yazık ki anlamam mümkün değildi. Konuşmak için çaba sarf ettiğimde de yine ne yazık ki onlar İngilizce bilmiyordu.

1/60sn, f/8, ISO 125, Manual mod ve spot ölçüm. Nikon D750, Tamron 24-70 mm F:2,8. Panonun tam karşısına geçemedim. Hem yansımam çıkacaktı hem de dikkatlerini çekecektim. 24 mm odak seçerek yakına girdim. Saha derinliği için bu diyafram değerini seçtim. Önce fotoğrafları incelediler ve arkasından da hararetle konuşmaya başladılar.

Ve burada çok sevdiğim bir dükkan vardır. Hemen kilisenin “Dompaltte” kısmının altında yer alan fotoğrafçı: Foto Lambertin… Körüklü makinalardan en son model dijital makinalara kadar geniş bir yelpazeye sahip bir yerdir. Şimdiye kadar hiçbir şey almamış olsam da her gün sabah akşam vitrinlerine hayranlıkla bakmadan edemem.

Bu yazıyı hazırlarken her zamanki gibi internette konuyla ilgili “ne var ne yok” diye dolaştığımda DW (Deuche Welle) nin Şubat 2015 tarihinde yayımladığı çok ilginç bir habere rastladım. Başlık şöyleydi: “Köln katedralinde namazın 50 nci yılı”. Haber çalışmak için Almanya’ya giden işçilerimizden birisinin başı çekmesiyle 1965 yılında bayram namazının bu katedralde kılınması hakkındaydı. Haber linkini kaynaklar kısmında bulabilirsiniz.

Son olarak sizi iki fotoğrafımla baş başa bırakarak noktayı koyuyorum. Aynı yerde iki yıl arayla çekilen iki karedir. Bütün yazıda siyah beyaz olmasına rağmen bu kareyi özellikle renkli tercih ettim.

1/250sn, f/3,5, ISO 2500, Manual mod ve çoklu ışık ölçüm. Nikon D850, Nikon 24-70 mm F:2.8. Dans eden küçük kızın farklı bir versiyonu olarak bu kompozisyonu kurguladım. İki fotoğraf arasında 2 sene zaman var. Yanıltmayayım, aynı kız değil. Platformun kadraja üçgen oturtulması ve katedralin duvarlar güzel fon oluşturdu. Kadraja göre zoom yaptığımda odak 34 mm’ye denk gelmiş. Benim sol tarafımdaki meydanda (katedralin giriş tarafıdır) kalabalık var. Hava kararmak üzere olmasına rağmen ISO 2500 değeri ile hiçbir sıkıntı yaşamadım. Yüksek ISO değerleri için elinizi korkak alıştırmayın. Fotoğraf sadece RAW dan JPEG’e çevrilmiştir.

Kaynaklar:

https://www.koelner-dom.de/home/
https://www.cologne.de/what-to-do/the-cologne-cathedral.html
https://whc.unesco.org/en/list/292/

https://www.lonelyplanet.com/germany/cologne/attractions/kolner-dom/a/poi-sig/456311/359392
https://images.app.goo.gl/iqNs1B4YmauzkG7T7
https://www.dw.com/tr/k%C3%B6ln-katedralinde-namaz%C4%B1n-50nci-y%C4%B1l%C4%B1/a-18232121