BLOG

8 Mart Dünya Kadınlar Günü'nde Zoom söyleşilerimizde Sn. Hülya Akkaya konuğumuz olacak.

Konumuz "Kadına Şiddet!"

Amacımız insanlarda farkındalık yaratmak, devlet yönetiminin dikkatini çekmek ve toplumu bilinçlendirmek için çaba sarf etmektir.

Fotoğraf projeleri, bir konunun tüm ayrıntılarıyla, fotoğraf aracılığıyla, belgesel yapı içerisinde, fotoğrafik hikâye ile anlatılmasıdır. Üzerinde sürekli düşünülmesi, yeni anlatımlar içeren fotoğrafların üretilmesi gereken, uzun soluklu bir çalışma gerektirir.

Sualtı Fotoğrafçılığı konusunda birçok önemli konuda bizleri deneyimleriyle aydınlatan Hasan Yokeş'e çok teşekkür ediyoruz ve sizi bu güzel gecenin videosu ile baş başa bırakıyoruz.

Görenleri kendisine hayran bırakan bu eser, sanat tarihçileri tarafından "Divriği Mucizesi", "Anadolu’nun Elhamrası" olarak tanımlanmaktadır. Unesco’nun Dünya Kültür mirasına aldığı ilk İslam mimarisidir ve T.C. Cumhurbaşkanlığı’nın koruması altındadır.

25 Ocak 2021 Pazartesi akşamı saat 20:00'de Arthenos Zoom kanalında, moderatörlüğünü Doç. A. Beyhan Özdemir'in yaptığı çok keyifli bir çevrimiçi sunum ve söyleşi gerçekleştirdik. Birbirinden değerli katılımcıların katkıları da bu etkinliğimize ayrı bir değer kattı.

Hayvan Hakları konusunda söyleyecek ve yapılması gereken çok şeyler olduğu konusunda tüm katılımcıların hemfikir olması ayrıca mutlu etti. Umarız siz de izlemekten ve okumaktan büyük zevk alırsınız.

Tanıdığımız onlarca insan doğa foto-grafı alanına, bir o kadarı manzara foto-grafına, bir o kadarı kuş foto-grafına, bir o kadarı makro foto-grafa, bir o kadarı sokak foto-grafına meraklıdır. İlgi duyduğu alana dair usta işi foto-graf yapıp yapmama meselesi ise başka bir mevzudur.

Özellikle ilgi merkezi olan pencere, fotoğrafla bağlantı kurmamızı sağlıyor. Pencere ile buluşan gözler hemen ardından kurumaya bırakılmış biberlere odaklanıyor. Biberlerin kırmızı olması ilgi merkezinin güçlü şekilde dikkat çekmesine yardımcı oluyor.

Bence yaşama dair duygular hissettiren özellikler, estetik özneye sahip olmayan bir fotoğrafı ‘iyi’ yapmaya yetmiş.

Belli bir dönem foto-graf ortamında muazzam bir torakçı rüzgârı esti. Bu nedenle çok sayıda foto-grafçının arşivinde ‘torakçı’lara dair görüntü bulunması şaşırtıcı değildir. Deneyimlerimiz gösteriyor ki belli dönemler bazı şeyler kolayca moda haline gelebiliyor.

Mehmet Uçar’ın, bulunduğu ortamda gönülleri fethetmesi boş yere değildir. Özverisi, yardımseverliği ve hoşgörüsüyle, beklentisiz şekilde ortaya koyduğu çaba ve emekle hakikaten örnek bir şahsiyettir.

Bugün İzmir’in orta yeri konumunda yer alan İkiçeşmelik Mahallesi Mezarlıkbaşı Semtindeki Agora ören yerinin hemen bitişiğinde ayakta kalabilmiş tek Yavuthane Manisa Akhisar Oteli, mimari özelliği açısından taş, tuğladan oluşmuştur. Kesin bilgi olmamakla birlikte 150 yıllık bir yapı olduğu varsayılmaktadır. Mekanın tarihsel kimliğiyle birlikte bugünün de bilinmesi yolundaki yaklaşık 2 yıla yakın çalışmam sırasında pek çok kültür insanı, davetim sonucu buraya gelerek bana poz verdiler ve çok heyecan duyduğum bu çalışmam dolayısıyla katkıda bulundular. Onlara teşekkür borcumu ifade etmek istiyorum.

Fotoğrafta Deniz Mert İçöz’ün yansıttığı sıradan yaşamlardaki mutluluk dolu hava beni derinden etkiledi. Yoksul ve ilişkileri güçlü bir aile olmalı; torunlarıyla birlikte olmanın verdiği haz olsa gerek, tüm yüzlerde güçlü bir gülümseme yer etmiş.

Uzun yıllardır İsviçre’de yaşayan ve geçtiğimiz yaz New York’taki Uluslararası Fotoğraf Enstitüsü ICP’in Yaratıcı Uygulamalar Bölümü’nden eğitim sertifikası alan ve Dokuz Eylül Üniversitesi GSF Grafik Bölümü’nü bitirdikten sonra aynı okulda öğretim görevlisi olarak çalışan Gülsen Göksel ile fotoğraf üzerine söyleşi yaptık.

Doksanlı yılların ilk yarısıydı; takım elbiseli, kravatlı, gri saçlı, gayet zinde, ışıl ışıl emekli bir zat AFSAD (Ankara Fotoğraf Sanatçıları Derneği) Yönetim Kurulu Üyesi olmuştu. Çalışanlara göre daha fazla vakti olduğu için son derece prensipli bir şekilde neredeyse her akşam aynı saatlerde dernekte bulunuyor, ortamın derli toplu kalması için çabalıyordu.

Etkinlik öncesi kendilerini araştırınca; fotoğraf sanatçısı olmasının yanında, belgesel film yapımcısı-yönetmeni, ressam, psikoloji ve gazetecilik mezunu olduğunu, Mimar Sinan Üniversitesi Fotoğraf Enstitüsü'nün kuruluşunu yaptığı bilgisine eriştik. 1967’de fotoğrafın ilk defa sanat eseri olarak kabul edildiği V. Paris Bienali’nde Birincilik Ödülü alması, uluslararası başarısının kanıtıydı.

Beyhan Hocanın şiir gibi bir kar fotoğrafını görünce, kar üzerine yazılmış şiirlerin dünyasına daldım. Ozanlarımızın güçlü anlamlar taşıyan şiirler yazdıkları gibi, duygusal açıdan etkileyen şiirler de üretmiş olduklarına tanık oldum. Her biri yazıldıkları hissiyat derinliğinde değerli şiirlerdi. Ancak Sezai Karakoç’un şu dizeleri, beni farklı etkiledi, düşünme ve sorgulama anlamında gezintiye çıkardı.

“Benim asıl gayretim, ‘Fotoğraf 1826 yılında Niepce tarafından icat edilmiştir’ diye bahsedilip geçilen ‘Fotoğraf’ tarihinin bu kadar basit olmadığı savıyla, fotoğraf için yapılan ‘200 yıllık genç bir sanat’ yakıştırmasını tartışmaya açmak. Kısaca ‘Fotoğraf tarihini, sadece fotoğraf makinesi tarihi’ olmaktan öte, bir düşünme faaliyeti tarihi olduğu iddiasını öne sürmek.”
- S. Haluk Uygur

Ankara’da yaşayan amatör-profesyonel neredeyse bütün fotografçıların tanıdığı ve gönülden sevdiği ender insanlardan biriydi Dursunali Sarıkoç. Çok sayıda insanda emeği vardı. Öyle olmalı ki, FSK salonuna sığmayacak kadar kalabalık bir insan topluluğu, O’nu anmak için biraraya gelmişti.

Dursunali Sarıkoç’u sevgi ve saygıyla anarken, anma toplantılarında emeği geçen herkese şükran duygularımızı iletiyoruz.

İsa Özdemir’in Arthenos ZoomTV'de yaptığı sunum bize inanılmaz bir motivasyon kazandırdı. Hala videoyu dönüp dönüp izlemekten kendimi alamıyorum. İsa Özdemir, anlattıkları ve örnekleriyle zihin gözümün kapısını biraz daha aralayıverdi.

4 Ocak 2021 tarihinde yeni yıldaki ilk ZOOM etkinliğimizde konuğumuz Prof. Osman Ürper bize sahne sanatlarını fotoğraflandırma konusunda deneyimlerini aktardı ve çalışmalarından oluşan geniş bir görsel şölen sundu. Türkiye'de ve hatta dünyada çok yaygın olmayan bu fotoğraf dalını Türkiye'de bu kadar başarılı yapan ustaların olması fotoğrafa gönül veren tüm fotoğraf gönüllülerini mutlu etti.

Tansu Gürpınar hocamız, foto-graf ortamında tanıdığımız en kibar ve engin gönüllü insanların başında gelir. Deneyimleri, geniş bir yelpazedeki bilgisi, donanımı, birikimi bakımından az rastlanır insanlardan olduğunu tereddütsüz söyleyebiliriz.

Bireysel yarar için değil, doğa için, toplumsal yarar için yıllarca emek veren değerli hocamız Tansu Gürpınar’ı saygıyla selamlıyor, uzun ve sağlıklı bir ömür diliyoruz.

Herkesin ucundan kıyısından bildiği ama nedense bir türlü başarılı bir şekilde uygulanamayan bir konu: Proje yönetimi.

Ressam Ahmet Yeşil için kaleme aldığımız biyo-grafik metin ile ‘SİCİM’ isimli basılı eser böyle doğdu. Kimi insan beğenir, alkış tutar; kimi de beğenmez, burun büker. Bir şey inşa etmişseniz bunları göze almışsınızdır, o yüzden sükûnetle ve olgunlukla karşılarsınız.

Eğer ‘Kompozisyon Kuralları’ bizim için çok önemli ise ve katı kalıba sahip bir açıyla fotoğrafa bakarsak, fotoğraf bu haliyle bizi rahatsız edecektir. Çünkü insanın görsel olarak en önemli organları olan, annenin dudağı ve burnu ile çocuğun parmağı çerçeveler tarafından kesilmiştir. Gözümüz bu kesilen organlara takılacak, başka bir şeyi göremeyecek ve fotoğrafı yadırgayacaktır.

Suyun altında 15mm ve 15.000mm arasında değişen hayvanlara yaklaşmak, onlara dokunmak, onları fotoğraflamak... Hem de her an karanlıktan bir Jaws fırlayacakken...

28 Aralık Pazartesi akşamı Arthenos Zoom buluşmalarında harika bir gece daha geçirdik: İsa Özdemir bize "fotoğraf projelendirme" hakkında çok dolu bir sunum yaptı. Bu sunumda fotoğraf projesinin ne olduğu, projenin "konu"lu fotoğraf serisinden farkı hem dünyadan hem kendi projelerinden örnekler vererek gösterdi.

Rızabey, Doğanlar, Emrah, Karagöl, Yalçın, Yılmaz Erbek, Barış Sitesi… Her biri bir apartman adı. Her birinin içinde kadın, erkek, genç, yaşlı, çocuk, bebek onlarca can… Her birinin içinde anılar… Ve her birinin içinde hayaller, umutlar… 30 Ekim 2020 Cuma günü Saat: 14.51’de. Yıkıldı…

117 insan yaşamını yitirdi, 1034 kişi yaralandı, 17 bina tamamen yıkıldı, 15 bin kişi evsiz kaldı.

Hayatı tırnaklarıyla kazıyan, zirveye omuzlarında muazzam bir yükle çıkmayı başaran çok etkileyici bir yaşam öyküsü ve sanat serüveni... Derdi sadece kendisi olmayan, ülkesine, yaşadığı coğrafyaya, insanlığa katkı vermek üzere yola çıkan ve bütün yapıp etmelerini bunun üzerine inşa eden son derece samimi, engin gönüllü bir insan Hikmet Çetinkaya.

Fotoğraftaki amacınız sanatsal kaygı ise bu sohbeti kaçırmayınız.

Fotoğrafçılık alanında birçok önemli konuğun da aramızda bulunduğu, dolu dolu ve çok bilgilendirici bir sohbet oldu.

Avrupa’da tiyatroyu her yerde yapmak mümkün. Bugüne kadar çalıştığım projelerden bazılarının sahneleri şöyle idi mesela: 1400 metre yükseklikteki Anne Dağı’nın (Muttersberg) zirvesinde bulunan ormanlık alanın içi, Avusturya Devlet Demiryollarının tahsis ettiği tren vagonları, Lustenau Belediyesinin tahsis ettiği eski bir ahır ve Vorarlberg Eyalet Müzesi...

Trabzon'dan başlayıp Tacikistan, Yeni Zelanda, Kolombiya, Katar, Norveç, İspanya ve şu anda Hindistan'da devam eden bir hikaye...

Tam olarak “78 kuşağı” olduğunu (yaşı itibariyle) söyleyemesek de, Fikret Özkaplan, 78 kuşağı ve daha öncesi de dahil olmak üzere ülkemiz fotografının bu güne kadar gördüğü en cevval, gözükara fotografçılarından biridir. Bu topraklarda ne var, ne yok hepsini belgelemek için soluksuz koşturan son derece enerjik, dinamik bir insandır.