BLOG

Üstad Miktad Besni’nin, soyut bir foto-grafımız üzerinden kaleme aldığı ve Arthenos Blog ortamında yayınlanan yazısı hakikaten hoş bir sürpriz oldu. Onun kaleminden de böylesi kılı kırk yaran, esere katkı veren, içi dolu, ne söylediğini bilen ciddi metinler beklenir.

O yukarıda V şeklindeki açıklık sanki bir ceketin yakasını hissettirdi bana. İçinde ise açık renkte bir yelek ile koyuca gömlek gördüm. Abartıdan uzak, gösterişsiz, sade ama eğitimli, tevazu sahibi bir bireyin efendilik yansıtan duruşunu hissettim.

Belki şimdi siz “amma da uydurdunuz, yakıştırma, yok böyle bir şey!” diyeceksiniz, bence sorun değil, diyebilirsiniz.

Ya da dönüp fotoğrafa bir daha bakıp “evet ya, ben görememişim” diyebilirsiniz.

“Yönettiğiniz kişilere ne ile güç verirsiniz?”. Yönetim tarzınız ne olursa olsun yönetilenlere somut ya da soyut bir şey vererek güç aktarıyorsunuz. Bu sorunun cevaplarından birisi “Yetki” olabilir. Duruma göre değişecektir. Yönetim ve liderlikte her şey durumsaldır.

Bu kez sizinle sohbetimi yarışmalar konusu üzerine yapmak istiyorum. Niçin? Diye sorabilirsiniz, açıklayayım… Her yarışmacı yarışmalara, uygun ve iyi olduğuna inandığı fotoğrafıyla katılmakta; kaybettiğinde haksızlık yaşadığına inanmakta, hatayı nerede yaptığını bilememekte, jürinin aradığını öğrenememektedir.

Yaklaşık yirmi yıldır tanıdığımız ve nezaketine, saygılı-ölçülü davranışlarına, insan ve doğa sevgisine, dostane yaklaşımına, dirayetine, deneyimlerine ve birikimine hayranlık duyduğumuz duayen foto-grafçı Necmettin Külahçı’ya selam olsun.

Her spor dalının kendine ait teknik kuralları var. Benzer şekilde sosyal yani oyuncuların sahada davranış kuralları var. Acaba bunlar oyuncular karşılaşmaya çıkarken hatırlatılıyor mu? Yoksa bildikleri mi kabul ediliyor? Sporcuların karşılaşma sürecindeki halet-i ruhiyeleri hesaba katılıyor mu?

Bu sorulara kendime cevabım: Hayır…

FSK’da (Fotograf Sanatı Kurumu) 2011-2012 yıllarında yaptığımız atölye çalışmalarına katılan üç usta foto-grafçı (kelimenin tam anlamıyla, üç amatör kahraman) Mehmet Uçar, Selami Oral ve Murat Toru en fazla ilgi duydukları alan olan Kuş Foto-grafçılığı konusunda belli bir birikim elde etmişlerdi.

Bir kaleyi sarıp sarmalayan bu fotoğraf bana önce “Yıldırımlar yaratan bir ırkın ahfadıyız” diye başlayan harbiye marşını, ardından da bu marşın yazılıp bestelenmesini sağlayan istiklal mücadelesini anımsatır.

Fotoğrafın sahibi Suat Hocam "Bu fotoğraf bana Allah'ın lütfu..." diyor ama bir gerçek var ki; Allah herkese hak ettiğini verir, kesinlikle adaletsiz değildir, adam kayırmaz. Bence hiç bir şey şans değildir, önümüze çıkan fırsattır, görüp yakalayan olur ya da olamaz. Konfüçyüs' ün dediği gibi; "Hiç kimse başarı merdivenlerini elleri cebinde tırmanmamıştır." Başarı; savaşanların ulaştığı yüceliktir.

1949'dan bugünleri gören büyük usta: George Orwell.

"Dinleme" gerçek bir eylem mi bir efsane mi?

İdrak etmekte olduğumuz çağın, bu ileri evresinin en önemli argümanı rekabettir, hem de acımasızlığı son safhaya kadar taşımış bir rekabet. Bir yaklaşıma göre rekabet iyidir, geliştirir; başka bir yaklaşıma göre ise, sistemin bir hastalığıdır.

Soru şu: “Bu çağda yaşıyorken, rekabetin dışında kalabilmek mümkün mü?”

İki ucu pis değnek.

Yenilenebilir enerji inanılmaz hızlı geliyor, hatta geldi bile. Rüzgar ve güneş enerjisi yatırımları Covid-19 yüzünden azalsa da petrol arama yatırımları çok ciddi azaldı. Dev yatırım bankaları ve fonlar artık petrol, kömür, nükleer gibi şeyler yerine rüzgar, güneş, enerji depolama üniteleri, biyo-enerji gibi daha temiz kaynaklara yatırım yapıyorlar.

Deniz Seyran’ın en fazla ilgi gösterdiği foto-grafik alanlar Doğa ve Makro’dur. O nedenle, TÜRKEL (Türkiye Kelebek Araştırmaları Topluluğu) kurucularından biri ve aktif üyesi olmuştur. Son derece çalışkan ve disiplinli bir insan olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz.

İlk fotoğrafıyla 2016 yılında “Fotoistanbul Beşiktaş Uluslararası Fotoğraf Festivali Sergisini” gezerken karşılaştım. O sergide birçok fotoğrafla karşılaştım ama sadece Aydın Büyüktaş’ın fotoğrafını unutmadım.

Onlarca dakika fotoğraflarını tek tek izledim, nasıl çekilir kafa yordum, bir çıkış noktası bulmaya çalıştım.

Fotoğrafta bir mekânın hem üstten, hem de karşıdan görüntüsünü tek karede veriyordu. Bazı fotoğraflarda kadraj içerisinde hareket eden insanlar ve araçlar vardı ama sanki bunlar tek karede çekilmiş gibi dondurulmuştu.

Bugün, her zaman yaptığımız fotoğrafçılık sohbetleri yerine, Sebahattin Demir'in büyüyen firmasındaki yöneticileri konuşalım istiyorum. Fotoğrafçılıkla ilgili sağlam yazılarımız da kuyrukta, yayınlanmayı bekliyorlar, sadece ufak tefek dokunuşları kaldı.

Alanya Belediyesi tarafından 2010 yılında basılan “789 (789 Yılda Alanya)” isimli harikulade bir albümü paylaşmak isteriz. Bir süre AFSAK (Alanya Fotoğraf Sanatçıları Kulübü) Başkanlığı ve TFSF Denetim Kurulu Üyeliği görevlerinde bulunan ve albümün oluşmasında ciddi anlamda payı bulunan sayın Ali Aral’ın bize hediyesidir.

Geçtiğimiz hafta sonu, yakın bir arkadaşımı ziyaret etmek için eşimle birlikte günübirlik bir seyahate karar verdik. Arkadaşım ne zamandır bu ziyaretimiz için bana baskı yapıyordu. Ziyaret edeceğimiz yer, benim gibi tutkulu bir fotoğraf gönüllüsü olan çok yakın arkadaşım Cengiz'in birkaç yıl önce satın alıp, kendi zevklerine göre yeniden inşa ettirdiği şehir dışındaki çiftliğiydi.

Geleceği kurmak ve/ya geleceğe daha sağlam adımlarla ilerlemek istiyorsak, geçmiş zamanın bütün deneyim ve bilgilerinden yararlanmamız icap eder. Fakat elimizde geçmişe dair yeterli doküman yok ise, yararlanabileceğimiz bir şey de yok demektir.

…Deneyimler ve bilgiler kuşaktan kuşağa sözlü ve yazılı olarak aktarılmadığı takdirde, yeni kuşaklar sürekli sıfırdan başlamak zorunda kalırlar.

Altın Oran… Matematikten felsefeye, fizikten edebiyata kadar pek çok alanda kendine yer edinen, sanatta ise genellikle mimari, heykel, resim hatta müzikle bağdaştırılan bu müthiş fenomen, bale ve dansta da mükemmeli yakalamak için biz sanatçılara ışık tutar.

Salih Güler, çok uzun zaman öncesinde çalışmalarını takip ettiğim önemsediğim bir fotoğrafçı. Yanılmıyorsam beni etkileyen ilk fotoğrafı bir provada dinlenen balerinin seyirci koltuğunun arkasına attığı ayakları olmuştu. Fotoğraflarında estetik kavramın ya da değerin ön planda olduğunu fark edersiniz.

Şimdi soralım bakalım, Salih Güler kimdir? Nasıl fotoğrafçıdır? Neler yapar? Kendi anlatsın…

Belgesel fotoğrafçılığın Türkiye’deki gelişimine bakarken, öncelikle tarihi benzerlik ve yakınlık bağlamında 19. Yüzyıl İran’ında olup bitenlerden söz etmek gerekmektedir. 1848 yılında İran tahtına geçen Naserel Din Şah Kajar ülkesinde birçok reform yapmıştır.

Amatör çabayı, dernek içi ve dışı dayanışmayı, birlikte üretmeyi ve paylaşmayı en fazla benimsemiş ve içselleştirmiş gönüllülerin başında gelir Doğanay Sevindik. Deneyimlidir, munistir, yapıcıdır. Muhalefet eder, eleştirir, ancak yaptığı her şeyi adabıyla yapar.

İyi yemek fotoğraflarına takıntılı mısınız? İnstagram, Pinterest ve diğer benzeri uygulamalarda ve internet sitelerinde yemek fotoğrafları araştırmak ve öğrenmek için saatlerinizi harcıyor musunuz? Eğer öyleyse siz de benim gibisiniz. Günümün çoğu yemek düşünerek, pişirerek ve fotoğraflayarak geçiyor.

Bu yansıma fotoğrafından çok etkilendim, üzerinde konuşmadan geçemedim, fotoğrafın olumlu etkilendiğim birçok özelliği var, öncelikle bunları açmamı isteyeceğinizi sanıyorum, açıklayayım.

Birçok yansıma fotoğraflarıyla karşılaşıyoruz, bunların çoğu fotoğrafçının karşılaştığı, kendine ilginç gelen ve hoşuna giden görüntülerin fotoğraflarının çekilip paylaşılması yoluyla görüyoruz.

Usta foto-grafçı Habip Yanç, aynı zamanda bir karavan tutkunu. Eşi hanımefendi ve kızı ile birlikte uzun zaman karavanla seyahat ettiler. Karavanlı yaşamın onlar için bir aile tutkusu olduğu söylenebilir. Değerli kızları evlendi, onlardan ayrıldı ve bir de torun verdi kucaklarına. Şimdilerde daha ziyade Yanç çifti karavan seyahatlerine devam etmekte.

Elazığ-Oslo arasında neler olmuş? Şiir ve yapay zeka ile dolu bir röportaj...

Sayın Akalın’ı, AFSAD’a (Ankara Fotoğraf Sanatçıları Derneği) yolumuzun düştüğü 1990’lı yılların başlarından itibaren tanımaya başladık. Neresinden baksanız, yaklaşık 30 yıllık bir tanışıklık söz konusu. Nam-ı diğer “Rıza baba”.

Amatör dernek ortamının en renkli simalarından biri olan A.Rıza Akalın’ın yaşam öyküsünü, foto-graf serüvenini, sanata ve hayata bakışını “Fotoğraf Ustaları” isimli eserin 10.cildine alıp ölümsüzleştirdik. Bundan ötürü bahtiyarız.

Belgesel fotoğrafçılık genellikle daha karmaşık bir hikaye çizgisine sahip uzun vadeli projelerle ilgilidir. Foto muhabirliği ise daha çok sıcak haber ile ilgilidir (1). Özcan Yurdalan bu konuya şöyle açıklık getirir: “Sokak fotoğrafçılığıyla haber fotoğrafçılığı karıştırılır. Sokak fotoğrafçısı ve haber fotoğrafçısı olayın tekil anına odaklanır. Olayı izlerken sürece odaklanır. Ele aldığı konuyu görünen yanlarıyla değil arka plan ve neden sonuç ilişkisiyle birlikte anlatmaya çalışır.

Merhaba Kristal.

Çerkes Hocanın çölden bir kesit sunan fotoğrafı, üzerimde derin izler bıraktı. Eğer izniniz olursa beni etkileyen unsurlarıyla bu fotoğraf üzerinde konuşalım.

Fotoğrafta kompozisyonu oluşturan benzer yapıdaki ögelerin, belli bir yöne doğru tekrarlayarak sıralanması ritim oluşturmadır.

Kompozisyonunda art arda sıralanmış benzer nesneler ritim oluşturarak, ögeye vurguyu artırır, fotoğrafa bakanlarda süreklilik duygusunu yaşatır ve seyir zevkinin arttırır. Ritim fotoğraflarımızın içerdiği enerjiyi arttırarak, anlatmak istediğimiz konuyu daha anlaşılır hale getirir.

Fotoğrafta teknolojinin gelişmesi ve yeni çoğaltma yöntemlerinin geliştirilmesi, sosyal belgesel fotoğrafçılığının 1890'ların sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında ivme kazanmasını sağladı. Bu dönemde belgeselcilik ilgisini manzara ve peyzajdan ağırlıklı olarak şehre ve şehrin krizlerine doğru kaydırmıştır.