Arthenos

Kameranın lensiyle onun ekseninde patlayan bir flaşla yapılan çekimler bana göre konuyu düzleştirilmiş gibi gösteriyor. Bu durumda gölgeler kayboluyor ve çekim yaptığımız yerden ileriye doğru patlayan düz bir ışık hüzmesi yer alıyor. Sorun da bu zaten, fotoğrafta gölge bulunmuyor. Artık hepimiz gayet iyi biliyoruz ki, gölgeler fotoğrafa boyut ekler ve boyut, fotoğrafı daha güçlü hale getirir.

Bir süredir yapay ışıkla ilgili fotoğraf teknikleri hakkında Sebahattin güzel ve faydalı yazılar yayınlıyor. Herbirini birkaç kere okudum. Flaş ya da yapay ışıkla fotoğraf çekmeye direnç gösteren bir yanım olduğunu daha önce bir yerlerde belirtmiştim. Ancak Sebahattin ile düşüp kalkarsan bir şekilde bulaşıyor. Tam bu anda itirafta bulunayım. Aramızda kalsın olur mu: Yapay ışık kullanmak çok da kötü bir şey değilmiş. Bir kere renkler doğru “Kelvin” değeriyle elde ediliyor. Kontrol tamamen sizin elinizde. Photoshop da öyle yapsam böyle yapsam diye dert etmiyorsunuz.

Düşünün ki çok az ışıklı bir alanda normal flaşınızı kullanarak bir portre çekmek istiyorsunuz. Siz de benim gibi keskinlik takıntısı olanlardansanız, çektiğiniz fotoğrafta uzun saçları olan modelinizin saç tellerinin istediğiniz gibi keskin olmadığını gördüğünüzde canın ız sıkılır değil mi? Flaşınızı taktığınız için kameranız 1/200 ve 1/250 sn enstantanenin üzerine çıkamaz. Bu hız durağan bir portre çekimi için yeterli bir hızdır. Ama modelin saçları tam istediğinizi gibi tel tel görünmüyordur.

Still Life fotoğrafçılığı alanındaki uğraşılarınızda her şey elinizin altında ve kontrolünüzdedir. An'ı yakalamak yerine, hareketsiz bir konudan bir görüntü yaratıyorsunuz. Tamamen sizin eseriniz olan, hayalinizdeki bir sahnenin "fotoğrafını yapıyorsunuz"; öznesinden arka planına, ortam ışığından yapay pencere aydınlatmasına kadar. Konunuzun cansız nesneler olması nedeniyle, acele etmenize gerek yok, aydınlatmanızı hassaslaştırmak ve kompozisyonunuzla değişik denemeler yapmak için bolca zaman ayırabiliyorsunuz.

Fotoğraf bir yüzey sanatıdır. Sayısallaşma öncesi fiziksel araçlar kullanılarak yaşamdan ya da doğadan enstantaneleri tespit edip, kimyasalların yardımıyla önce ton ve ardından renk kullanılarak, kart üzerinde görsel olarak geleceğe aktarma işi idi.

Günümüzde ise görüntüyü toplayan ışık ve mercek gibi fiziksel araçlar değişmemiş ama sayısal teknolojinin kullanılmasıyla, görüntünün kart üzerine tespitini yapan kimyasal yapıdan uzaklaşılarak, ekran kullanılmaya başlanmıştır.

Özellikle moda ve portre fotoğrafçıları, model üzerine düşen ışığı yumuşatmak için genellikle Softbox, Şemsiye, Beauty dish ve benzeri ışık aksesuarları kullanırlar. Bunun amacı, ışıklı alanlardaki vurgulardan gölgelere yavaşça geçiş yapan hoş bir yumuşak ışık elde etmektir.

Mesele şu ki, ışığı yumuşatmak için kullandığımız büyük softbox veya şemsiye, konudan fazla uzak olduğunda aksine sert ışık yaratacaktır.