H.Cartier Bresson’a göre; çekilen fotoğrafın görüntüdeki kompozisyona ve duygulara yönelik tüm unsurların güçlü bir şekilde birbiriyle örtüştüğü “tek an” vardır. Bu ana da “The Decisive Moment – Karar Anı” adını vermektedir.
Fotoğraf, icat edilmesinden günümüze kadar geçen süreçte teknik ve teknolojik açıdan birçok değişime ve gelişime uğramıştır. İlk dönemlerde fotoğrafçılar çok ağır fotoğraf makineleri ile fotoğraf üretmeye çalışıyorlardı. Çoğunlukla da uzun süreli çekimlerden dolayı durağan nesnelerin fotoğrafları çekiliyordu. Manzara, şehir ya da fotoğrafçılar tarafından kurulmuş olan natürmortlar konu olarak ele alınıyordu.
Fotoğrafın ilk yıllarında dahi tüm olumsuz durumlara rağmen bir şekilde şehirler ve sokakları üzerine fotoğraf çalışmaları yapılmıştır. Fotoğraf tarihine ilk insanlı fotoğraf olarak geçen ve 1838 yılında Louis Daguerre tarafından Fransa Paris’te çekilen fotoğraf aynı zamanda bir sokak fotoğrafı olarak karşımıza çıkmaktadır.
1838 Louis Daguerre
Zamanla gelişen teknoloji ile ilk yüzyılın hantal fotoğraf makineleri küçülmüş ve fotoğrafçılar tarafından daha rahat taşınabilir ve çok daha iyi fotoğraf çekebilir duruma gelmiştir. Bu gelişmeler ile artık fotoğrafçılar sokakta kendini daha fazla hissettirerek hayatı belgelemeye başlamışlardır. Bunun en önemli adımılarını Kodak’ın 35 mm filmi ile Leica’nın Rangefinder kameraları atmıştır. Bu aşamadan sonra artık makineler insanoğlunun bir parçası olarak günlük hayat içerisinde yerini hızla almaya başladı. 19.yy sonu ve 20.yy başlarında Eugene Atget, Henri Cartier-Bresson ve Jacques-Henri Lartigue sokak fotoğrafçılığının öncüleri olarak Fransa sokaklarının fotoğraflarını çekmişlerdir. Özellikle de Eugene Atget’in çekmiş olduğu Paris’in insansız fotoğrafları sokak fotoğrafçılığının ilk örneklerinden sayılır.
Bu üçlüden sokak fotoğrafçılığına yeni bir ses, soluk ve aynı zamanda yeni bir yorum getiren Henry Cartier-Bresson’dur. Cartier Bresson sadece sokakları belgelemekle kalmamış aynı zamanda çok iyi bir kompozitör olmasından dolayı sokağın anlatımsal dilini de eserlerine estetik bir şekilde aktarmıştır. Almış olduğu resim eğitimini fotoğraf sanatı ile buluşturarak ortaya anlatım dili yüksek estetik fotoğrafların çıkmasını sağlamıştır. Doğru fotoğraflar ortaya koymanın başında kompozisyon ve doğru zamanlamanın geldiğini Henri Cartier Bresson şu sözüyle açıklamaktadır:
Fotoğraf çekmek, insanın aklını, gözünü ve yüreğini aynı hizaya getirmesidir. Bu bir yaşam tarzıdır.
The Decisive Moment kavramı
Bu düşüncesi doğrultusunda fotoğraf sanatına “The Decisive Moment (Karar Anı)” kavramını getirmiştir. Henri Cartier-Bresson’un ustalığındaki sır, sadece gerçekliği olduğu gibi aktarmakla kalmayıp çok iyi bir seçici olması ve aynı zamanda izleyicinin bir sonuç çıkartabileceği görsel öğelerin en seçkin bir biçimde düzenlendiği “an”ı yakalamaktaki ustalığıdır, Bresson her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmektedir.
Fotoğrafta kompozisyon oluşturma esnasında birçok yöntem kullanılır ve bunların bazısı etkin bazısı edilgindir. Fotoğrafçı kompozisyonu oluşturan öğeleri düzenlerken etkindir. Bu düzenleme sonrası kritik an beklendiğinde ise edilgin bir tutum sergiler. Fotoğrafçının kritik an denilen o zaman parçasının ne zaman meydana geldiği hakkında öngörüsü olmalı ve fotoğrafçı gerçekleşen olay örgüsünün bir adım önünde hazır şekilde olmalıdır. Kritik an kavramında, fotoğrafçının neyi nasıl anlatmak istediği ile kendi gizil gücü arasında doğru orantı söz konusudur. Fotoğraf tasarımı esnasında ise, fotoğrafçı konuya odaklanınca çerçeve zihninde oluşmaya başlar. İzleyici ile buluşması planlanan bu fotoğrafik görüntünün oluşumu esnasında öncelikle doğru kadraj, doğru açı ve doğru ışık koşulları ile zihinde canlandırılarak doğru zamanda deklanşöre basılması gereklidir. Zihinde canlanan bu görüntünün tamamen nasıl görünmesi gerektiği izleyici ile nasıl buluşması gerektiği üzerinedir. Burada artık fotoğrafçı özgünlüğünü ortaya koyarak anlatmak istediğini izleyiciye en uygun açı, teknik ve doğru an ile sunmaktadır. Her fotoğrafın bir can alıcı anı vardır. Önemli olan anlatıda konunun çok iyi bir şekilde irdelenerek doğru bir zamanlama ile ortaya konmasıdır. Fotoğrafta anlatının güçlü olması için kritik anın yakalanması büyük önem arz eder. Her konunun bir zirve noktası vardır. Özellikle hareketli konularda olayın zirve yaptığı anda fotoğraflanması, fotoğrafın anlattığı olay örgüsünü daha da anlamlı hale getirir.
H.Cartier Bresson’a göre; çekilen fotoğrafın görüntüdeki kompozisyona ve duygulara yönelik tüm unsurların güçlü bir şekilde birbiriyle örtüştüğü “tek an” vardır. Bu ana da “karar anı” adını vermektedir. Bir fotoğrafçının da bu anı öngörebilmesi ve yakalayabilmesi gereklidir. Bresson’ın fotoğrafik işlerinin görkemli olmasının arkasında iyi bir gözlemci olması ve bu karar anını etkili şekilde kullanılması yer almaktadır. H.Cartier Bresson fotoğraflarında bu karar anı en dikkat çeken özelliği ile karşımıza çıkmaktadır. Bresson’un karar anı ile ilgili ortaya koyduğu fotoğraflarından biri yoldan geçen bir bisikletlinin fotoğraflandığı karedir. Basamaklar ve korkulukların önünden geçen bisikletli öyle bir zamanlama ile çekilmiş ki hızla giden bisiklet merdivenlerin korkulukları ile üst üste çakışmasından kurtarılmış sade ve temiz bir fotoğraf ortaya çıkması sağlanmıştır. Fotoğrafın kompozisyonuna dikkat edildiğinde grafiksel öğelerin üst düzeyde olduğu fotoğrafın sağdan sola doğru izleyici gözünü yönlendirdiği ve konunun sol üst altın oranda yer aldığı görülmektedir.








Fotoğrafta karar anı ya da başka bir değişle kritik an olayın doruk yaptığı andır, zirvedir. Bu anları fotoğrafçı önceden ön görebilmeli ve kestirebilmelidir. Fotoğraf çekerken ana konunun, başka bir deyişle hikâyemizin başkahramanının yapmış olduğu eylemin en zirve noktasına geldiği zaman kompozisyon kurallarını göz önünde bulundurarak deklanşöre bastığımızda ortaya çıkan ürünün anlatımsal açıdan izleyici üzerinde etkisi çok büyük olacaktır. Tek bir fotoğraf karesinde anlatmak istediğimizi izleyiciye sunabilmek için sahnemizin kompozisyonunu doğru ve estetik açıdan bir araya gelecek şekilde organize etmeli sonrasında ise sabırla bekleyerek konumuzun zirve noktasına geldiğinde deklanşöre basarak fotoğrafımızı sıradanlıktan çıkarıp anlatım dilimizi kuvvetlendirmeliyiz.








Düşünme, fotoğrafı çekmeden önce ve çektikten sonra yer alması gereken bir süreçtir. Fotoğraf çekerken asla düşünülmemelidir. Başarı, kişinin genel kültür düzeyine, değer yargılarına, zihninin berraklığına ve canlılığına bağlıdır. En çok korkulması gereken tehlike, yapay, yaşama aykırı olan şeylerdir.
Henry Cartier Bresson
Kıvanç bey elinize sağlık fotolarınıza bayıldım..Karar anını iyi yakalamışsınız 🙂 … tebrikler
Nazik düşünceniz için teşekkür ederim Eyüp Bey 🙏🏻😊
Saygılarımla
Kıvanç Bey Merhabalar,
Aramıza katılmanızdan çok memnun oldum. Elinize sağlık yazınız gerçekten faydalı bir anlatım olmuş. Sizin çekmiş olduğunuz fotoğraflar da gerçekten ayrı bir anlamlı. Teşekkür ederiz.
Güzel yorumunuz ve düşünceleriniz için teşekkür ederim Fulden Hanım.
Saygılarımla.
Hoş geldiniz Kıvanç Bey. Sizin gibi değerli bir ismin daha Arthenos ailesine katılmasından mutluluk duydum.
Bu vesile ile başta Sebahattin bey olmak üzere, emeği geçen herkese teşekkür ederim.
İyiki varsınız.
Selam ve saygılarımla.
Hoş bulduk Öner Bey,
Güzel düşünceleriniz için teşekkür ederim. Sanat dolu günlerde buluşmak dileğiyle esen kalın.
Sevgili Kıvanç,
Çok anlamlı bir yazıyla aramıza hoşgeldin.
Arthenos ailesine katılmandan mutluluk duyuyoruz.
Sanat tarafı kuvvetli yazılarını ve çalışmalarını paylaşmanı sabırsızlıkla bekliyoruz.
Selamlar, sevgiler.
Sevgili Sebahattin abi,
Çok teşekkür ederim. Sizlerin arasında olmak benim için bir onurdur.
Sevgilerimle.
Kıvanç bey yazınız için teşekkür ederim. Ben hep o anı yakalacağım zamanı bekliyorum. Galiba bol bol resim çekmek gerekiyor. Sizin resimleriniz de çok güzel ellerinize sağlık. Hoş geldiniz
Çok teşekkür ederim Hüseyin Bey.
Çok iyi bir gözlem, doğru kompozisyon ve olayın gerçekleştiği anı ön görüde bulunarak hazır olduktan sonra deklanşöre bastığınızda o kritik anı artık ölümsüzlük diyarına katmış oluyorsunuz 👍🏻
Görüşmek üzere saygılarımla.
Günaydııın
Hani çocuğun çok fazla oyuncağı olur da hangisiyle oynayacağını şaşırır, sonunda hiç birinle oynamaz mutsuz hisseder ya. İşte biz de şimdi öyleyiz. Elimizdeki makineler bir tek biz evde otururken dışarı çıkıp bizim yerimize fotoğraf çekmiyor. Onu da yapsalar tam olacak işimiz 🙁
Kıvanç bey hoşgeldiniz, iyi ki geldiniz!
O yokluklarda insanlar nasıl fotoğraflar çekiyormuş bir defa daha öğrendik sayenizde. Sebahattin beyin defalarca yazdığı gibi “fotoğrafı önce göz sonra lens sonra makine çeker” gerçeğini bize göstermiş oldunuz. Emeklerinize sağlık.
Sevgiler selamlar.
Günaydın Neslihan Hanım,
Kesinlikle dediklerinize katılıyorum. Günümüz dünyasında neredeyse herşeye çok daha rahat ulaşabilir duruma gelmemizden kaynaklanan bir durum olduğunu düşünüyorum. Fotoğrafta bu hızlı tüketimden açıkçası payını fazlasıyla alıyor.
Ama değişmeyen bir şey var; fotoğraf her zaman orada ve bizler oraya gitmeden o fotoğrafı alamayız. Hızlı değişen dünyaya bu bakış açısı ile yaklaştığımızda fotoğrafı üretmekte biraz daha şanslı oluyoruz diye düşünüyorum. Şimdiler de teknoloji sayesinde makineler küçüldü hızlandı ve çok daha seri bir şekilde fotoğraf çekebilir duruma geldi. Oysaki eskiden makineler ağır, yavaş ve netleme sistemleri şimdikiler gibi gelişmiş değildi. Bu şartlar altında dahi anlatımı ve estetiği yüksek eserler üretiliyordu.
Sebahattin beyin dediği gibi “fotoğrafı önce göz sonra lens sonra da makine çeker”
Katkınız için teşekkürlerimi sunarım.
Saygılarımla
arthenos topluluğu büyüyor bu da bizim için iyi haber oluyor. çeşitlilik iyidir.
Teşekürler arthenos
Teşekkür ederim Elif Hanım güzel düşünceniz için.
Saygılarımla
Sevgili Kıvanç,
Seni aramızda görmek çok güzel. Sokak fotoğrafçılığının vazgeçilmesi olan ve bizim de bugüne kadar ele almadığımız güzel bir konuyu dile getirdin. Bana göre yazının ana fikrini kendi düşüncelerinle çok güzel ifade etmişsin. Bu cümlene bayıldım;”Tek bir fotoğraf karesinde anlatmak istediğimizi izleyiciye sunabilmek için sahnemizin kompozisyonunu doğru ve estetik açıdan bir araya gelecek şekilde organize etmeli sonrasında ise sabırla bekleyerek konumuzun zirve noktasına geldiğinde deklanşöre basarak fotoğrafımızı sıradanlıktan çıkarıp anlatım dilimizi kuvvetlendirmeliyiz”. Değindiğin diğer önemli bir kavram da -biraz değiştirerek ifade edeceğim- “önceden görmek”… Yani ne olacağını, hareketin nereye gideceğini ve “karar anı” nın ne olacağını önceden zihinde canlandırmak ve yaşamak. Bir anlamda fotoğrafçı “gördüğü anı” değil “göreceği anı” çekmek üzere hazır olmalıdır. Ve tabii ki zaten deklanşöre bastığında aynalı gövdelerde ayna kalktığı için, aynasız gövdelerde ekran karardığı için hiç bir zaman gördüğümüz anı çekemeyiz ki.
Merak ettiğim şey ise, eğer Bresson hala yaşasaydı ve eline saniyede 20 kare çekebilen (bazılarında daha da fazla) bir makina alsaydı “karar anı” tanımını genişletir miydi? Hadi onun adına ben bu kavramı günceleyeyim; Bresson “karar anı” nda deklanşöre basmayı tanımlıyor. Ben de seri çekilmiş kareler içinde “karar anı seçimi” kavramını Bresson’un tanımına eklemek istiyorum. Eğer fotoğrafçı üzerinde çalıştığı konuyu, “fotoğraf” yapacak (hep fotoğraf diyoruz. Ancak elde ettiğimiz görüntüdür. Bunların fotoğraf olabilmesi için bir çok özelliğe sahip olması gerekiyor. En temel olanı sen yazında anlatıyorsun) karar anının ne olacağını bilecek yetkinliğe sahip değilse ne doğru anda deklanşöre basabilir ne de seri fotoğrafları içinden izleyiciye “işte bu karar anı” dedirtecek fotoğrafı seçebilir. Bu tarz, fotoğraf olmasına ramak kalmış görüntülere takip ettiğim bir çok web sitesinde rastlıyorum. Ve keşke diyorum. keşke…
Bu yazdıklarımın görsel kanıtını yazının sonunda verdiğin fotoğrafların 1, 3, 4, 6 ve 7 de “karar anı” böyle olur dercesine sunuyorsun.
Eline, emeğine sağlık.
Sevgi ve saygılarımla…
Güzel düşüncelerin için çok teşekkür ederim Okyar abi.
Geçtiğimiz yıllarda organizedeki fotoğraf topluluğumuzda sunumunu yaptıklarımdan birinde “Doğru Fotoğrafı Seçme ve Estetik Açıdan Değerlendirme” adı altında bir dizi çekilmiş seri fotoğraflar arasından “Neyi, Neden ve Niçin Seçmeliyiz” bakış açısı ile uygulamalı şekilde konuyu ele almıştık. Senin de dediğin gibi Bresson şimdi olsa bu konu üzerinde durur ve seri fotoğrafçılık mantığını gündeme getirirdi.
Katkın için teşekkürlerimi sunarım abim görüşmek üzere sevgilerimle.
Yeni, hızlı, marifetli makinalar; fotoğraf sanatının duygu – düşünce – sanatsal bakış kısmının istismar edilmesine yol açtı kanaatimce.
Getirdikleri nelerdi?
Her halde imkansız addedilen koşullarda fotoğraflamayı mümkün kıldılar.
Soner Bey merhaba, yorumunuza ekleme yapmama izin verir misiniz? vermeseniz de yapacağım da 🙂 Hani kibar görüneyim derdindeyim.
Teknolojinin gelişmesi ve kolay erişimi teknik açıdan fotoğrafları eşitledi. Benim fotoğrafa başladığım zamanda fotoğraf makinası olanlar parmakla gösteriliyordu. Hele SLR makina -özellikle benim için- erişilmez bir şeydi. Objektşf kısmı da aynı durumdaydı. Ben 50 mm Pentax’ına 2x tele konvertör aldğımda kasım kasım kasılmıştım artık teleobjektifim var diye. Şimdi ise 100 mm kolayca erişilebilecek bir objektif. Bunlara sahip olsanız bile yetmiyordu. Filmi banyo edeceksin. Sonra karta basacaksın. Öyle 9*15 cm de de değil. Yine 18 cm * 24 cm baskı yaptım mı “çok büyük bastım” diye kasılırdım. şimdi en küçük baskı 20 cm *35 cm den başlıyor.
Dolayısıyla iş geldi elime makina alan insanların farklılık yaratmasına dayandı. Aynı nesneye bakıp da o nesneyi görüntü olmaktan kurtarıp “fotoğraf” yapacak görüş farklılığı fotoğrafçı ile görüntü kaydedicileri ayırmaya başladı. Fotoğrafçıların yaratıcı olması gerekti. Mesela, bir Kemeraltı çarşısı turunda Kıvanç da dahil olmak üzere Havra sokağında aynı balıkçının fotoğrafını 0n kişi birlikte çektik. Ve sadece Kıvanç buradaki karesi ile yarışmada ödül aldı. İşte olay budur.
Hepimizin elinde teknik yeterliliği kabul edilebilir makinalar var. Yaratcı olmak lazım azizim. Farklı olan fark atıyor. Ancak son söz olarak kendi deyimim olan “Herkes görebildiği kadar fotoğrafçıdır” diyerek “çekememişsin, olmamış” demeyi de doğru bulmayan birisi olarak noktayı koyuyorum.
Uzun oldu galiba… 🙂
Sevgi ve saygılarımla
elinize saglik guzel konu ve yazi olmus…
Teşekkür ederim Ercüment Bey.
Saygılarımla
Büyük zorluklar büyük ustalar yetiştiriyor. Dikkat buyurun tüm dahiler içinde bulundukları zor koşullarda öne çıkmışlar. Bresson da onlardan biri. Doğduğu günden buyana 110 sene geçmiş hala onun fotoğrafları konuşuluyor akademilerde örnek gösteriliyor tezler yazılıyor.
Kıvanç beyefendi de bu gerçeği kendi diliyle kendi örnek resimleriyle sade ve anlaşılır şekilde çok iyi anlatmış. Tebrik eder muvaffakiyetler dilerim.
Katkınız için teşekkür ederim Hüseyin Bey,
Saygılarımla.
Kıvanç eline sağlık
Çok teşekkür ederim Önder abi. Görüşmek üzere sevgilerimle
Dolu dolu bir makale…
Bilinç için değerli bir kaynak…
Teşekkürler…
Çok teşekkür ederim Mikdat Bey.
Saygılarımla.
Eline sağlık Kıvanç hocam, kritik ana dair arama yaparken yüzünü gördüm… Güzel bir makale olmuş. Hiç boş durmuyorsun