Mikdat Besni

Açıkçası bu kez çok farklı duygular içerisindeyim Sevgili Kristal. Bu fotoğraf beni sardı sarmaladı, modelin ifadesiyle bütünleştim, bir an kendimi onun yerine koydum, sanki kendim yaşamışım gibi hissettiklerim onun ağzından klavyemin tuşları olup akıverdi.

O yukarıda V şeklindeki açıklık sanki bir ceketin yakasını hissettirdi bana. İçinde ise açık renkte bir yelek ile koyuca gömlek gördüm. Abartıdan uzak, gösterişsiz, sade ama eğitimli, tevazu sahibi bir bireyin efendilik yansıtan duruşunu hissettim.

Belki şimdi siz “amma da uydurdunuz, yakıştırma, yok böyle bir şey!” diyeceksiniz, bence sorun değil, diyebilirsiniz.

Ya da dönüp fotoğrafa bir daha bakıp “evet ya, ben görememişim” diyebilirsiniz.

Bu kez sizinle sohbetimi yarışmalar konusu üzerine yapmak istiyorum. Niçin? Diye sorabilirsiniz, açıklayayım… Her yarışmacı yarışmalara, uygun ve iyi olduğuna inandığı fotoğrafıyla katılmakta; kaybettiğinde haksızlık yaşadığına inanmakta, hatayı nerede yaptığını bilememekte, jürinin aradığını öğrenememektedir.

Bir kaleyi sarıp sarmalayan bu fotoğraf bana önce “Yıldırımlar yaratan bir ırkın ahfadıyız” diye başlayan harbiye marşını, ardından da bu marşın yazılıp bestelenmesini sağlayan istiklal mücadelesini anımsatır.

Fotoğrafın sahibi Suat Hocam "Bu fotoğraf bana Allah'ın lütfu..." diyor ama bir gerçek var ki; Allah herkese hak ettiğini verir, kesinlikle adaletsiz değildir, adam kayırmaz. Bence hiç bir şey şans değildir, önümüze çıkan fırsattır, görüp yakalayan olur ya da olamaz. Konfüçyüs' ün dediği gibi; "Hiç kimse başarı merdivenlerini elleri cebinde tırmanmamıştır." Başarı; savaşanların ulaştığı yüceliktir.

İlk fotoğrafıyla 2016 yılında “Fotoistanbul Beşiktaş Uluslararası Fotoğraf Festivali Sergisini” gezerken karşılaştım. O sergide birçok fotoğrafla karşılaştım ama sadece Aydın Büyüktaş’ın fotoğrafını unutmadım.

Onlarca dakika fotoğraflarını tek tek izledim, nasıl çekilir kafa yordum, bir çıkış noktası bulmaya çalıştım.

Fotoğrafta bir mekânın hem üstten, hem de karşıdan görüntüsünü tek karede veriyordu. Bazı fotoğraflarda kadraj içerisinde hareket eden insanlar ve araçlar vardı ama sanki bunlar tek karede çekilmiş gibi dondurulmuştu.

Altın Oran… Matematikten felsefeye, fizikten edebiyata kadar pek çok alanda kendine yer edinen, sanatta ise genellikle mimari, heykel, resim hatta müzikle bağdaştırılan bu müthiş fenomen, bale ve dansta da mükemmeli yakalamak için biz sanatçılara ışık tutar.

Bu yansıma fotoğrafından çok etkilendim, üzerinde konuşmadan geçemedim, fotoğrafın olumlu etkilendiğim birçok özelliği var, öncelikle bunları açmamı isteyeceğinizi sanıyorum, açıklayayım.

Birçok yansıma fotoğraflarıyla karşılaşıyoruz, bunların çoğu fotoğrafçının karşılaştığı, kendine ilginç gelen ve hoşuna giden görüntülerin fotoğraflarının çekilip paylaşılması yoluyla görüyoruz.

Merhaba Kristal.

Çerkes Hocanın çölden bir kesit sunan fotoğrafı, üzerimde derin izler bıraktı. Eğer izniniz olursa beni etkileyen unsurlarıyla bu fotoğraf üzerinde konuşalım.

Fotoğrafta kompozisyonu oluşturan benzer yapıdaki ögelerin, belli bir yöne doğru tekrarlayarak sıralanması ritim oluşturmadır.

Kompozisyonunda art arda sıralanmış benzer nesneler ritim oluşturarak, ögeye vurguyu artırır, fotoğrafa bakanlarda süreklilik duygusunu yaşatır ve seyir zevkinin arttırır. Ritim fotoğraflarımızın içerdiği enerjiyi arttırarak, anlatmak istediğimiz konuyu daha anlaşılır hale getirir.

Erol Hocanın bu fotoğrafını görünce çok etkilendim, siz etkilenmediniz mi?

İlk aklıma gelen ve beni etkileyen şey “tam yorumlanacak fotoğraf” düşüncesini yaşamamdan kaynaklandı.

Ama bir sorun vardı, o sorun fotoğrafın tek bir özelliğiyle değil, bir bütün olarak fotoğrafik değerlere sahip olmasından kaynaklanıyordu. Fotoğrafta aradığım her özellik, içerine bir Anadolu Kilimindeki motifler gibi ilme ilme işlenmişti.

Sevgili Volkan’ın bu fotoğrafı geçenlerde önüme düşünce, kompozisyonun en zor anlaşılan konularından birisi olan, ‘Çerçeve’ konusunu sizlere anlatmayı düşündüm.

Her ne olursa olsun bir kelimeyi kullandığımızda aklımıza gelen ilk anlam, o kelimenin yıllarca kullanılarak hafızamızda yer ettiği kavramı hatırlarız, değil mi?

Çerçeve içinde ne olmalı?

Bu kez ilk gördüğümde çok etkilendiğim bir fotoğraf mektubumuzun konusu oldu. Fotoğrafın beni etkilediği kadar, fotoğraf sanatına ilgi duyan bilinçli kesimi de etkilediğini, beğeniler arasındaki isimlerden rahatlıkla anlıyoruz.

Sevgili Kristal, sosyal medya beğeni sayıları sanatsal bir onay makamı olarak düşünülmemelidir, ancak beğeniler arasındaki isimler arasında sanat açısından yeterliliğini kanıtlamış isimlerin varlığı çok daha önemlidir. Ata Hocanın fotoğrafı bu açıdan bakınca sosyal medyada paylaşılan fotoğraflardan kendini ayırıyor.

Sevgili Yekta’nın fotoğrafını görünce birçok özelliğiyle dikkatinizi çekip takdir ettiğinizi hisseder gibiyim;

- Ne kadar yaratıcı?
- Bu kadrajı nasıl çekmiş?
- Fotoğrafçının bakış açısı fotoğrafı götürmüş,
- Her taraf tarih,
- Karanlık ama anlaşılır, low-key/düşük anahtar ışığı tarzının güçlü bir örneği,
- Çok sade ama bir o kadar da etkileyici…
gibi çeşitli tanımlamalar yaptığınızı ve duygusal etki yaşadığınızı düşünüyorum.

Fotoğraf bir yüzey sanatıdır. Sayısallaşma öncesi fiziksel araçlar kullanılarak yaşamdan ya da doğadan enstantaneleri tespit edip, kimyasalların yardımıyla önce ton ve ardından renk kullanılarak, kart üzerinde görsel olarak geleceğe aktarma işi idi.